بزرگمهر لقمان: فرگردِ ۱۶ جاماسپی را سزد «گفتارِ فرجام‌شناختی یا پیشگویانه‌ی جاماسپ» خواندن. بدین جای جاماسپ در پاسخِ گشتاسپ به واپسین سده‌ی هزاره‌ی زردشت پردازد، رویدادها را تا به پیداییِ اُشیدَر پیشگویی کند.
بندهایی چند از این فرگرد، برایِ آگاهی‌خواستاران، در زیر آمده است؛ اَزد و گزارش را اندر «جاماسپی» توان یافتن:
***
… mardōm ō abārōnīh ud drōv vardēnend, ud harv tis hān gōbend ud kunend ī az-išān xvēštan sūdumanttar. u-šān vurravišn ī frārōn aziš appār baved. ud ped abēdādīh ēn ērānšahr ō višōbišn ud bār ī grān rased. ud amar zarrēn ud asēmēn, ud vas-iz ganz ud xvāstag hambār kunend, ud hamāg vinī ud apēdāg baved, ud vas-iz ganz ud xvāstag ō dast ud pādixšāyīh ī dušmenān rased. ud margīh ī abēzamānag vas baved. ud hamāg ērānšahr ō dast ī avēšān dušmenān rased. ud anērān ud ērān gumēzīhend ēdōn kū ērīh az anērīh pēdāg nē baved, hān ī ērān abāz ō ērīh ēstend.
… مردمان را به زور به ناراستی و دروغ گروانند. از هر چیز آن گویند و کنند که خویشتن را سودمندتر بُوَد. گروشِ راست ازشان دور شود. از بی‌دادی(بی‌قانونی)، این ایرانشهر به آشوب و بارِ گران رسد. بی‌شمار [چیزهای] زرین و سیمین و نیز بسی گنج و دارایی انبار کنند و همه ناپدید و ناپیدا شود و نیز بس گنج و دارایی به دست و چیرگیِ دشمنان رسد. مرگِ بی‌زمان (نابهنگام) بسیار شود. همه‌ی ایرانشهر به دستِ آن دشمنان رسد. انیران (ناآریاییان) و ایران (آریاییان) آمیخته شوند، چونان که ایری از انیری پیدا نبُوَد، [و] ایران از ایری بازایستند.
***
ud āzādān ud vazurgān ō zīndagīh ī abēmizag rasend; u-šān margīh ēdōn xvaš sahed cōn pid ud mād vēnišn ī frazend.
آزادگان و بزرگان به زندگیِ بی‌مزه رسند و ایشان را مرگ چونان خوش آید که پدر و مادر را دیدارِ فرزند.
***
ud xvardag ud apēdāg mardōm ō pēdāgīh rased. ud zūr-gugāyīh ud anast ud drōv frāx šaved. šab ēk abāg did nān ud may xvarend, ud ped dōstīh ravend; ud rōz ī didīgar ped gyān ī ēk-didīgar cārag sāzend ud vad handēšend.
مردمانِ خُرد و ناپیدا به پیدایی رسند. گواهیِ نادرست و ناراست و دروغ فراخ (فراوان) شود. شب با یکدیگر نان و می خورند و به دوستی روند و روزِ دیگر به جانِ یکدیگر چاره سازند و بد اندیشند.
***
ud vas mardōm ō uzdehīgīh ud bēgānīh ud saxtīh rased. ud andarvāy āšuftag; ud sard vād ud garm vād vazed; ud bar ī urvarān kem bē baved; ud zamīg az bar bē šaved. ud būmcannag vasyār bē baved, ud vas avīrānīh bē kuned. ud vārān abēhangām vāred; ud hān kē vāred abēsūd ud vad baved, ud abr abar asmān garded.
بسی مردمان به راندگی از میهن و بیگانگی و سختی رسند. هوا آشفته گردد و سردباد و گرم‌باد وزد. بَرِ رُستنیها کمتر بشود و زمین از بر برود. زمین‌لرزه بسیار ببُوَد و بس ویرانی بکند. باران بی‌هنگام بارد و آن که بارد بی‌سود و بد بُوَد و ابر [بی باریدن] بر آسمان گردد.
***
dibīr az nibišt vad āyed. ud harv kas az guft ud gōbišn ud pašt ud peymān abāz ēstend. ud harv mardōm kē-š andak vehīh, ā-š zīndagīh abēmizagdar ud vattar baved. ud kadīzag ī bē kird xānag baved. asvār bē pēg, ud pēg asvār baved. bannagān ped ×brāh ī āzādān ravend, bē-šān āzādīh ped tan mehmān nē baved. ud mardōmān vēš ō afsōsgarīh ud abārōnkunišnīh vardend; ud mizag ī xvāstag nē dānend. u-šān mihr ud dōšārm ped dahīg mardōm. aburnāyān zūd pēr šavend. ud harv kas ī az vadkunišnīh ī xvēš šād baved, ped abarmānd dārend. ud šahr šahr, deh deh, ud rōstāg rōstāg ēk abāg did kuxšišn ud kārezār kunend, ud az didīgar tis ped appar stānend. ud sturg ud ruzd ud stahmag mard ped nēv dārend; ud frazānag ud vehdēn mardōm ped dēv dārend. ud kas-iz kas ped abāyist ī xvēš ped kām(ag) nē rasend.
دبیر را از نبشتن بد آید. و هر کس از گفت و گفتار و پَشت(عهد) و پیمان بازایستد (دست کشد). هر مردمی که او را اندک بِهی (/ خرد) است زندگی‌اش بی‌مزه‌تر و بدتر بُوَد. کلبه‌ای که بساخت خانه بُوَد. سوار پیاده و پیاده سوار ببُوَد. بندگان به نمودِ آزادگان روند، لیک آزادگی به تنشان مهمان نبُوَد. مردمان بیشتر به فسوسگری (ریشخندگری) و وارون‌کنشی (نادرست‌کرداری) گردند و مزه‌ی خواسته (دارایی) ندانند. مهر و دوستی‌شان به دَهی‌مردمان(مستضعفان) بُوَد. جوانان زود پیر شوند. هر کسی را که از بدکنشیِ خویش شاد بُوَد به بَرماند(توارث) دارند. شهر شهر، ده ده و روستا روستا با یکدیگر ستیز و کارزار کنند و از دیگری چیزها به دزدی ستانند. مردمِ سترگ و آزمند و ستنبه را نیک انگارند و مردمِ فرزانه و بهدین را دیو پندارند. و هیچ کس بر پایه‌ی خواستِ خویش به کام نرسد.
***
mardōm ī ped hān ī vad āvām zāyend, az āhan ud rōy ī saxt saxttar bavend, bē ham az xūn ud gōšt bavend enyā az sang saxttar bavend. ud afsōs ud riyahrīh peyrāyag baved. ud harv kas ō bēgānagīh ī nāf ud xvēšīh ī ahrmen ī durvand rasend. ud mihrōdruzīh vināh ī andar hān āvām kunend tēz ud zūd dast-pesox rasend cōn āb tazišn ō drayā.
مردمانی که بدان روزگارِ بد زاده شوند، از آهن و رویِ سخت سخت‌تر بُوَند؛ اگر هم از خون و گوشت بُوَند سخت‌تر از سنگ بُوَند. فسوس و ریشخند پیرایه (زیور) بُوَد. هر کس به بیگانگیِ خانواده و خویشیِ اهریمنِ دُروند رسد. گناهِ پیمان‌شکنی که اندر آن زمانه کنند، تیز و زود پاسخ رسد، چونان تازشِ آب به دریا.
***
ud ātašān ī ērān šahr ō hanzābišn ud afsārišn rasend. ud xīr ud xvāstag ō dast ī anērān ud durvandān rased, ud hamāg agdēn bē bavend. ud xvāstag vas gird kunend, u-š bar nē xvarend, ud hamāg ō dast ī vattarān ud abēsūdān rased. ud harv kas kird ud kunišn ī ōy ī did nē pessannend. ud saxtīh ud anāgīh ī-šān az avēšān abar rased rāy zīndagīh ped abēmizag ud margīh ped pānagīh dārend.
آتشهای ایرانشهر به اَنجامش (پایان) و اَفسارش (سردی) رسند. دارایی و خواسته به دستِ انیران و دُروندان رسد و همه بددین بشوند. خواسته‌ی بسیار گِرد کنند و بَرش (میوه‌اش) را نخورند و همه به دستِ بدکاران و بی‌سودان رسد. هر کس کرده و کنشِ دیگری را نپسندد. و ازبهرِ سختی و بدی که بر ایشان از آنان [که بددینی را گسترده‌اند] رسد، زندگی را بی‌مزه و مرگ را پناهی انگارند.
***
ud andar hān ī vattar āvām mihr ud āzarm nē baved. u-šān meh az keh, ud keh az meh nē pēdāg. u-šān hampuštīh nē baved.
اندر آن روزگارِ بد، مِهر و آزرم نبُوَد. ایشان را مهتر از کهتر و کهتر از مهتر پیدا نبُوَد. هم‌پشتی‌شان نبُوَد.
